Dat doe ik een paar keer in de week. ’s Morgens of ’s avonds, vooruit of achteruit, vaak genoodzaakt door omstandigheden zigzaggend. Ongeveer een half uur per keer en dan vind ik het wel weer mooi.
‘Roeren in de kwantumsoep’, dat is hoe ik zwemmen noem. Even tijd voor mezelf, afstand nemen van de dag en ondertussen borrelen de creatieve ideeën bij me op. Op het moment dat ik moeiteloos en licht door het water glijd en de tijd vergeet, laat ik me meevoeren in de levensstroom en ervaar ik de eenwording met het element water. Het is overigens een uitdrukking die ik geleend heb uit het boek: ‘De zeven spirituele wetten van succes’, van Deepak Chopra.
Sinds een half jaar ben ik weer serieus gaan sporten. En dan bedoel ik niet de ene week wel en de andere week niet. Nee, ik ben er wekelijks meerdere keren voor gegaan en er niet meer vanaf geweken.
Want, hoewel recreatief, ik ben weer begonnen. Met de komst van de kinderen sportte ik steeds minder (lees: kwam de klad erin). Het Nederlands woordenboek vertaalt de klad erin = het ging niet meer zo goed.
Er sloop een ‘sense of urgentie’ in, maar ik stelde het nog maar even uit om onder ogen te zien. Natuurlijk merkte ik wel dat mijn conditie achteruit ging. En extra zwembandjes om je middel lijken handig bij het zwemmen, maar ik hoef ze niet zo nodig 24/7 bij me te dragen.
Geen geschikte gelegenheid ervoor, geen oppas, te moe, weet niet wat voor sport ik dan moet doen, wil geen verplichting erbij, geen zin om… nou ja verzin zelf maar die excuses.
En zo bleef ik nog even in de wachtkamer zitten, naast de wachter bij de poort*. Deze wachter had forse afmetingen kan ik je verklappen! Hij vertelde me dat je er in je leven ook het beste van kunt maken, zonder gebruik te maken van de gelegenheid. Het lijkt namelijk veel gemakkelijker om te blijven doen wat je altijd doet. In plaats dan dat je je over je (zelf bedachte!) weerstanden, angsten of verleidingen heen zet. Schijn bedriegt.
Één ding weet je dan wel zeker: alles blijft zoals het is.
“Je doet jezelf te kort.” Zei een vrouw een half jaar geleden tegen mij. Zelf liep ze trouwens nog halve marathons terwijl ze inmiddels 24-weken zwangere was.
BOEM! Die opmerking uit haar mond kwam bij mij met de deur in huis vallen. Natuurlijk wist ik het wel en uiteraard had ik het vaker gehoord, maar eindelijk kwam het binnen. En ze had gelijk!
De deur waar ik tegen aan keek, was niet langer meer gesloten. Stond niet op een kier, maar wagenwijd open. Onbekend wat het me zou brengen en of het wel zou lukken, besloot ik het te ondergaan en stapte daarmee in de opkomende toekomst. Nog dezelfde avond regelde ik een vaste oppas en zo gezegd zo gedaan.
Ik moet hierbij denken aan de woorden van Steve Jobs in één van zijn inspirerende speeches. Hierin gaat hij in op het nut en de noodzaak van keuzes maken in je leven, en je hart volgen om verschil te kunnen maken. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. “De toekomst is onzeker”, zegt hij. “Pas achteraf kun je een verband leggen tussen de keuzes die je in je leven hebt gemaakt.” Dit betekent dat je het vertrouwen én lef moet hebben om op het moment dat je voor een keuze staat, erin te stappen door je hart te volgen en je door je hart te laten leiden.
Weer gaan sporten is misschien geen wereldse keuze, maar er zijn genoeg andere levensvragen voor in te vullen. En toch, nu een half jaar later kijk ik tevreden terug. Ik beleef veel plezier aan het uurtje per dag voor mezelf en voel me weer een stuk fitter. En ook mijn zwembandjes zijn zelfs weer geslonken naar mijn oorspronkelijke maat!
Onlangs vroeg iemand mij hoeveel baantjes in elke keer zwem. Ik moest eerlijk bekennen dat ik hier nog nooit op gelet had. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik zonder verwachting begonnen was en genoot van het doen op zich. ZIJN dus. Wat een gaaf inzicht!
PS. Ik zie het leven als een reis. Het gaat niet om het doel op zich, maar de weg ernaar toe. Welke wachters staan bij jou voor de poort? Durf je de gelegenheid toch te grijpen?
*Boek: De grote sprong, bevrijding in het leven van alledag – Hans Korteweg –
En zo gaat het… Je moet er je weer bewust van worden… en dan ook de volgende stap zetten. Waar een wil is, is een weg…en dan kan het toch ineens ook allemaal wel 🙂